Διαβάστε την πραγματική ιστορία του Hachiko, του πρωταγωνιστή της ταινίας που θα δούμε την Κυριακή

Hachikō, η ιστορία ενός σκύλου συνώνυμου της αφοσίωσης

Συντάκτης: Κατερίνα Βαϊμάκη, 10/07/2011

Αφοσιωμένος για πάντα στο αφεντικό του, οHachikō, που στην Ιαπωνία είναι περισσότερο γνωστός ως «ο πιστός σκύλος» αποτελεί παράδειγμα φιλίας, αγάπης και αρετής εδώ και πολλές δεκαετίες. Εξέπληξε τον κόσμο με την αξιοσημείωτη αφοσίωσή του, στον ιδιοκτήτη του, ακόμα και πολλά χρόνια μετά το θάνατο του.

Ο Hachikō άνηκε στη ράτσα Akita. Το όνομά του προέρχεται από τις λέξεις “hachi”, που σημαίνει «οκτώ», και αναφερόταν στη σειρά της γέννησης του και από το “ko”, που σημαίνει πρίγκιπας ή δούκας.

Η ιστορία του

Το 1924, ο Hidesaburō Ueno, ένας καθηγητής, στο τμήμα γεωργίας του πανεπιστημίου του Τόκιο, πήρε τον Hachikō ως κατοικίδιο ζώο. Κατά τη διάρκεια της ζωής ιδιοκτήτη του, ο Hachikō τον υποδεχόταν στο τέλος κάθε ημέρας, στον κοντινό σταθμό Shibuya. Ο σκύλος και το αφεντικό του, συνέχισαν την καθημερινή τους συνήθεια μέχρι το Μάιο του 1925, όταν ο Ueno δεν επέστρεψε. Ο καθηγητής είχε υποστεί εγκεφαλική αιμορραγία και πέθανε, επομένως δεν επέστρεψε ποτέ στο σταθμό του τρένου όπου ο Hachikō τον περίμενε.

Ο Hachikō δόθηκε μετά το θάνατο του κυρίου του, αλλά δραπέτευε, επιστρέφοντας ξανά και ξανά στο παλιό του σπίτι. Όταν τελικά συνειδητοποίησε ότι ο καθηγητής Ueno δε ζούσε πλέον στο σπίτι, πήγε να τον ψάξει  στο σταθμό του τρένου, όπου τον είχε συνοδεύσει τόσες πολλές φορές στο παρελθόν. Κάθε μέρα, Hachikō περίμενε εκεί για την επιστροφή του ιδιοκτήτη του.

Η μόνιμη παραμονή του στο σταθμό του τρένου προσέλκυσε με τον καιρό, την προσοχή των επιβατών.  Πολλοί από τους ανθρώπους που σύχναζαν στο σιδηροδρομικό σταθμό Shibuya και έβλεπαν τον Hachikō και τον καθηγητή μαζί κάθε μέρα, έφερναν στον Hachikō κεράσματα και τρόφιμα για να τρώει κατά τη διάρκεια της αναμονής του.
Αυτό συνεχίστηκε για εννέα χρόνια με τον Hachikō να εμφανίζεται ακριβώς όταν η αμαξοστοιχία αναμενόταν  στο σταθμό.

Η ιστορία γίνεται θρύλος

Ένας φοιτητής του καθηγητή δημοσίευσε διάφορα άρθρα για την αξιοπρόσεκτη πίστη του Hachikō. Το 1932 ένα από αυτά τα άρθρα που δημοσιεύθηκαν, έφερε το σκυλί στο εθνικό προσκήνιο. Ο Hachikō έγινε ένα εθνικό παράδειγμα. Η πίστη του στη μνήμη του κυρίου του εντυπωσίασε τον λαό της Ιαπωνίας και χαρακτηρίστηκε από ένα πνεύμα οικογενειακής πίστης που όλοι πρέπει να προσπαθήσουν να επιτύχουν. Οι δάσκαλοι και οι γονείς  χρησιμοποιούν την αγρυπνία του Hachikō ως παράδειγμα για τα παιδιά τους. Τελικά, η θρυλική πίστη του Hachikō έγινε εθνικό σύμβολο αφοσίωσης.

Το τέλος

Ο Hachikō πέθανε στις 8 Μαρτίου του 1935, και βρέθηκε σε ένα δρόμο στη Shibuya. Μετά από δεκαετίες φημών, τον Μάρτιο του 2011 οι επιστήμονες ανακάλυψαν την αιτία του θανάτου του.  Το σκυλί είχε καρκίνο τελικού σταδίου και μόλυνση.  Το βαλσαμωμένο σώμα του φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο Επιστημών της Ιαπωνίας.

Τον Απρίλιο του 1934, ένα χάλκινο άγαλμα κατ 'ομοίωσή του ανεγέρθηκε στο σταθμό Shibuya. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά δημοφιλές σημείο συνάντησης. Η είσοδος του σταθμού κοντά σε αυτό το άγαλμα ονομάζεται «Hachikō-guchi", που σημαίνει "Η Είσοδος Hachikō / Έξοδος", και είναι μία από τις πέντε εξόδους του σταθμού.  Στο ακριβές σημείο, στο σταθμό του τρένου, όπου ο Hachikō περίμενε, υπάρχουν χάλκινα σημάδια από πατούσες και ένα κείμενο στα ιαπωνικά, που εξηγεί την πίστη του. Κάθε χρόνο στις 8 Απριλίου, η αφοσίωση του Hachikō τιμάται με μια επίσημη τελετή μνήμης στο σιδηροδρομικό σταθμό Shibuya του Τόκιο.

Ο κινηματογράφος παριστάνει τη ζωή

Ο Hachikō αποτέλεσε το αντικείμενο της ταινίας Hachi-ko του 1987 (Hachikō Monogatari, Το Παραμύθι του Hachikō), σε σκηνοθεσία του Seijirō Koyama, η οποία είπε την ιστορία της ζωής του, από τη γέννησή μέχρι το θάνατό του και τελειώνει με μία φανταστική σκηνή, όπου γίνεται η πνευματική συνάντηση με τον κύριό του. Τον Αύγουστο του 2009 κυκλοφόρησε και η αμερικανική ταινία, με τίτλο «Hachikō: Η ιστορία ενός σκύλου», με πρωταγωνιστή τον Richard Gere, σε σκηνοθεσία Lasse Hallström.